Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Dicimus aliquem hilare vivere; Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Bork Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Hic ambiguo ludimur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime

dicitur. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Duo Reges: constructio interrete. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Respondent extrema primis, media

utrisque, omnia omnibus. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?