An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Si enim ad populum me vocas, eum. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Ergo in eadem voluptate eum, qui alteri misceat mulsum ipse non sitiens, et eum, qui illud sitiens bibat? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Erat enim Polemonis. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.

Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Venit ad extremum; Istic sum, inquit. Summus dolor plures dies manere non potest? Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria. In schola desinis.

Est, ut dicis, inquit; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Cur id non ita fit?

Omnia peccata paria dicitis. Suo genere

perveniant ad extremum; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.

De quibus cupio scire quid sentias. Sed nimis multa. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Primum quid tu dicis breve? Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?

Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Quod quidem nobis non saepe contingit. Duo Reges: constructio interrete. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Sed quot homines, tot sententiae; Comprehensum, quod cognitum non habet? Scisse enim te quis coarguere possit? Et quod est munus, quod opus sapientiae?