Id mihi magnum videtur. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Peccata paria. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Nulla erit controversia. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant? Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. De hominibus dici non necesse est. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Duo Reges: constructio interrete. Pauca mutat vel plura sane; Tollenda est atque

extrahenda radicitus. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Facete M. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? De quibus cupio scire quid sentias. Tria genera bonorum; Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Id Sextilius factum negabat.

At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Idemne, quod iucunde? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Non est igitur summum malum dolor. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Etsi ea

quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus.

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Bork Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.