Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.

Pugnant Stoici cum Peripateticis. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.

Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Haec dicuntur inconstantissime. Duo Reges: constructio interrete. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Falli igitur possumus. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Ita credo.

Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Verum esto; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

At multis se probavit. Hunc vos beatum; Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Dat enim intervalla et relaxat. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Laboro autem non sine causa; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Rationis enim perfectio est virtus; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.

Quo tandem modo? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Non pugnem cum homine, cur

tantum habeat in natura boni; Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.