Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quae sequuntur igitur? Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.

Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Sed ad illum redeo. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Haec igitur Epicuri non probo, inquam.

Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quippe: habes enim a rhetoribus; Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve

potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Bork Que Manilium, ab iisque M. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Nihil sane. Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere?

Duo Reges: constructio interrete. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Age, inquies, ista parva sunt. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. A mene tu? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Bork Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Nam ante Aristippus, et ille melius. Pollicetur certe. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.