An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Minime vero istorum quidem, inquit. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Sed fac ista esse non inportuna; Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Duo Reges: constructio interrete. Quippe: habes enim a rhetoribus; Si quae forte-possumus. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam.

At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi

doloris. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Non est igitur summum malum dolor.

Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Quae sequuntur igitur?

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Bork Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Beatus sibi videtur esse moriens. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Hos contra singulos dici est melius. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.

Duo enim genera quae erant, fecit tria. An hoc usque quaque, aliter in vita? Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Idemne,

quod iucunde? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.