Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Hic nihil fuit, quod quaereremus.

Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;

Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Si enim ad populum me vocas, eum.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Quid enim possumus hoc agere divinius? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Quo tandem modo? An hoc usque quaque, aliter in vita? Sed finge non solum callidum eum, qui

aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? An tu me de L. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quare conare, quaeso. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Odium autem et invidiam facile vitabis. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;

Hoc non est positum in nostra actione. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Si longus, levis dictata sunt. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Poterat autem inpune; Hoc tu nunc in illo probas.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliter autem vobis placet. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Duo Reges: constructio interrete. Huius ego nunc auctoritatem sequens

idem faciam.

Ubi ut eam caperet aut quando? De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quo modo autem philosophus loquitur? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quo tandem modo? Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.

Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Erat enim Polemonis.