De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est.

Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Utram tandem linguam nescio? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Inquit, dasne adolescenti veniam? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Nunc agendum est subtilius.

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Tu enim

ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere; Non risu potius quam oratione eiciendum? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem. At iam decimum annum in spelunca iacet. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. An tu me de L. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Beatus sibi videtur esse moriens. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Duo Reges: constructio interrete. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Non est igitur summum malum dolor. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Ubi ut eam caperet aut quando? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Quod cum dixissent, ille contra. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Ut id aliis narrare gestiant? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Bork Habent enim et bene longam et

satis litigiosam disputationem. Tum mihi Piso: Quid ergo? Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.

Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Sed quot homines, tot sententiae; Vide, quaeso, rectumne sit. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari.