Restinguet citius, si ardentem acceperit. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Si id dicis, vicimus. Bork Inquit, dasne adolescenti veniam? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?

Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Comprehensum, quod cognitum non habet? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Quibus rebus vita consentiens

virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Praeclare hoc quidem. Praeclare hoc quidem. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.

Quae est igitur causa istarum angustiarum? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. At hoc in eo M. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Bork Nemo igitur esse beatus potest. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut nimis imperiosi philosophi sit vetare meminisse. Tria genera bonorum; Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit?

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Scisse enim te quis coarguere possit? Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.

Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Sumenda potius quam expetenda. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Quae contraria sunt his, malane? Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Hic ambiguo ludimur. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Lorem ipsum dolor sit amet,

consectetur adipiscing elit. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Dat enim intervalla et relaxat. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Duo Reges: constructio interrete. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.

Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Et quidem, inquit, vehementer errat;