Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quid ergo? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Et adhuc quidem ita nobis progresso ratio est, ut ea duceretur omnis a prima commendatione naturae. Nos commodius agimus. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Duo Reges: constructio interrete. Quis est tam dissimile homini. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Nam quid possumus facere melius? Quis istud possit, inquit, negare? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Non est igitur voluptas bonum. Torquatus, is qui consul cum Cn. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Non laboro, inquit, de nomine. Facete M. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

Non semper, inquam; Quae iam oratio non a philosopho

aliquo, sed a censore opprimenda est. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Non risu potius quam oratione eiciendum? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Conferam avum tuum Drusum cum C. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. De quibus cupio scire quid sentias. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Laboro autem non sine causa; Videsne quam sit magna dissensio? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper

beatos; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.