Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Minime vero istorum quidem, inquit. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Duo Reges: constructio interrete. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium

multitudinis.

Quod cum dixissent, ille contra. Bork Cur haec eadem Democritus? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet?

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.

Equidem e Cn. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Non semper, inquam; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Minime vero istorum quidem, inquit. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.

Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Recte, inquit, intellegis. Nam his

libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P.

Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Quid iudicant sensus? An eiusdem modi?