Duo Reges: constructio interrete. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Consequens enim est et post oritur, ut dixi.

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Id enim natura desiderat. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; De quibus cupio scire quid sentias. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Aliter

homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Recte, inquit, intellegis. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.

Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Nihilo

beatiorem esse Metellum quam Regulum. Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Hic nihil fuit, quod quaereremus. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Qui est in parvis malis. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.