Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Non igitur bene.

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet?

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quid iudicant sensus? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Cur post Tarentum ad Archytam?

Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Igitur ne dolorem quidem. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Nam quid possumus facere melius? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Conferam avum tuum Drusum cum C. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum

principes extiterunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Duo Reges: constructio interrete.

Minime vero istorum quidem, inquit. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Sed quod proximum fuit non vidit. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Illi enim inter se dissentiunt.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Bork Verum audiamus.

Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Illi enim inter se dissentiunt. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. At multis malis affectus. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?