Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quippe: habes enim a rhetoribus; Memini vero, inquam; Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Duo Reges: constructio interrete. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Dicimus aliquem hilare vivere; Eadem fortitudinis ratio reperietur. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Tubulo putas dicere?

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Minime vero istorum quidem, inquit. Bork Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quis

non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Nihil ad rem! Ne sit sane; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Ergo, inquit, tibi Q. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Itaque his sapiens semper vacabit. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.

Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Ut nemo

dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Sed residamus, inquit, si placet.

Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. De illis, cum volemus.

Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Bork Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?